Wat is het Competing Values Framework?

Het Competing Values Framework is voortgekomen uit verschillende onderzoeken naar organisatie-effectiviteit. Quinn en Rohrbaugh ontdekten uit deze studies twee belangrijke dimensies van effectiviteit. De eerste dimensie heeft betrekking op de mate waarin organisaties een interne of externe focus hanteren. De tweede dimensie representeert het contrast tussen stabiliteit en controle tegenover flexibiliteit en verandering.

Quinn en Rohrbaugh kwamen door het combineren van deze twee dimensies tot vier kwadranten waarmee je een organisatiecultuur kunt typeren. Deze kwadranten zijn: mensgericht, beheersgericht, innovatiegericht en resultaatgericht. Het model kreeg zijn naam, omdat de vier kwadranten concurrerend zijn. Zo willen organisaties graag flexibel zijn, maar ook stabiel en gecontroleerd.

De vier kwadranten

Kenmerken van de mensgerichte cultuur: in deze cultuur staan de werknemers centraal. Er is dus sprake van een interne focus. Verder is de cultuur gericht op de ontwikkelingsmogelijkheden van werknemers en bestaan er gemeenschappelijke waarden en doelstellingen.

Kenmerken van de beheersgerichte cultuur: procedures en regels staan in deze cultuur centraal. Leidinggevenden richten zich voornamelijk op het coördineren en organiseren. Doelen van de organisatie zijn efficiëntie en stabiliteit.

Kenmerken van de innovatiegerichte cultuur: belangrijk aan deze cultuur is dat er snel gereageerd wordt op veranderingen in de omgeving. Centraal staan innovatie en vernieuwing. Om dit te bereiken moeten werknemers gemotiveerd worden tot creativiteit en flexibiliteit.

Kenmerken van de resultaatgerichte cultuur: in deze cultuur staan de waarden productiviteit, taakgerichtheid, resultaten en winst centraal. De organisatie heeft een externe focus, gericht op klanten en leveranciers. Er zijn een duidelijk doel en strategie aanwezig.

Toepassing van het model op individueel niveau

De ene organisatiecultuur is niet beter dan de andere. De juiste cultuur is afhankelijk van de strategie en omgeving van de organisatie. Wanneer de dominante cultuur van de organisatie is bepaald kunnen managers individueel hun dominante leiderschapsstijl gaan ontdekken. Het Competing Values Framework is door Quinn en Rohrbaugh ook uitgebreid met leiderschapsrollen.